Dubbelgroen: Bloemenpracht

De magnolia bloeit weer als vanouds. De rosé gloed van Japanse kersen overspoelt het Museumplein. De iepen dwarrelen met hun zaadjes door de straten. Spring snow in mijn stad.

Ulmus
Verdwaald iepenzaad
Plakt waar Amsterdammer gaat
Straatbazen bezemen vliesjes op hopen
Waar vierpotigen hun afval verstoten

Een lichtgroene waas spiegelt de grachten
De dagen winnen tijd van de nachten
Oranje vlaggetjes wapperen in haar kroon
schorsend hoor ik haar stam zonder schroom

Uit het niets fladdert een iepenspintkever
Niet gewenst maar verstoot haar eitjes
eerder voor zonsopgang kleven er eitjes
aan een tak
Er verschijnt binnen het groene goed
een geel vlak

Hijskranig wordt de straat afgezet
Spierballig verdwijnt een plaag uit het wegdek

De planter droomde zijn boom al groot
Niet denkend aan die gen-iepige
keverstoot

Eindelijk is die winter voorbij. De stoelen gaan naar buiten. Een koffie op straat. De stoep is nu mijn tuin. Er gaan geraniums in de plantenbakken. De bollen hebben ook dit jaar weer gebloeid naar een bloemenpracht.

Ik trakteer mezelf deze dag door het land te verkennen. Met als doel te kijken hoe het is gesteld met de voortuinen in Nederland. We gaan een ‘voortuincruise’ doen. Mijn gekte is om altijd op zoek te gaan naar de Nederlandse tuinstijl. Ik moet u eerlijk bekennen dat ik deze stijl nog steeds niet heb gevonden. We hebben geen barok en ook geen Engelse landschapstijl. Nederland plukt een beetje van dit en dat. We volgen de tuinprogramma’s en vervolgens apen we een trend na. Misschien zijn we wel te ‘doenerig’? Maar om een doe-tuin te betittelen als stijl is te vaag.

Wat wel opvallend is, is dat de hovenier in Nederland goed geld verdient. Ik heb een paar jaar geleefd in Sint-Maarten (Ned. Antillen). Daar is het uurtarief van de tuinman hooguit vier dollar. Het zijn de Haïtianen die daar hovenier zijn. Gewapend met een machete doen ze al het tuinwerk.

Henk is de chauffeur. We krijgen van Viola een tas vol eten mee. Ze stopt het boek van Martje van den Bosch erbij. Het is haar lievelingsboek. Ze heeft dan niks met tuintaal maar kleuren is haar ding. Vooral felle kleuren. Geen zachte tinten. Ze mag ook sinds kort mijn ontwerpen inkleuren. Soms horen we een grote vloek. Dan is ze buiten de lijnen gegaan.

We toeren als eerste naar de buitenwijken van Groningen. We zien tuinmuurtjes met scheuren erin. Die moeten iedere keer maar weer hun voortuintje opknappen. Henk kijkt naar het groen. Hij vindt dat de bladeren schoon zijn. Niet zo stoffig als in onze stad. Ik zie alleen maar de gele bloemen van de Forsythia en de Doronicum. Een Ribes die haar bloemen ook gaat openen. Als snel raken we aan de praat met bewoners. Ze vragen ons of wij gestuurd zijn door de NAM?

We toeren snel verder naar beneden. Dit jaar doen we Lelystad aan. Wat is het hier groot. Daar hebben ze voortuinen die soms meer zijn dan een achtertuin. De voortuin is daar ook soms een parkeerterrein voor je auto. Het zijn meer tegeltuinen dan bloeiende tuinen. Een zielig olijfboompje in een te kleine grijze pot. En dan die grote tegels met ook nog eens grijze mijnsplit. We strooien folders in de brievenbus.

Het groene bussie gaat naar het zuiden. We dubben over welke stad we gaan verkennen. Wetende dat Viola heel erg boos wordt als we te lang weg blijven. Ze bericht ons nog: ik heb alle bollenzakken weggegooid. Ze zijn helemaal uitgedroogd. En ik heb genoeg van die flauwe grapjes over bollen en knollen. Henk rijdt en hij kiest voor Eindhoven. Hij parkeert het bij een restaurant. We laten de tas van Viola achter. Zien een Clematis montana ‘Rubra’. Onder deze rosé gloed zitten we.

Ik pak het boek van Martje van den Bosch. “De beleving van kleur in de tuin“. “De beleving van kleur in de tuin” helpt om je eigen beleving van kleur en je eigen kleurvoorkeur te begrijpen. Dat is bloemenpracht.

We scheuren verder en laten deze voortuinen voor wat het is. Op naar Maastricht. Daar is de hark het meest gebruikte gereedschap. Alles netje geordend. Ook geen papiertje op de stoep. Opvallend veel Hibiscus syriacus. Is toch wel een mooie dame in ieders voortuintje.

Wij gaan niet terug naar Amsterdam. Hier gaan we echt de bloemetjes buiten zetten. Viola is boos op ons. Het zou toch maar één dag duren.

Tekening door: Geeske van Donselaar en André Veen.