Dubbelgroen: Wilde bloemen

Er komt een dame in de winkel met een zelf geplukte bos wilde bloemen. Verkoopt u ook deze zaden?

Als Louis G. Le Roy nu naar beneden kijkt naar Nederland mag hij toch wel een beetje trots zijn. Ik pluk weer zijn boek uit de boekenkast. Natuur uitschakelen, natuur inschakelen, uit 1973. Er zijn van die boeken die je meerdere keren moet lezen.

“Voor het schrijven van het Stadsparadijs wilde ik een hoofdstuk schrijven over ecologisch tuinieren. Een vreselijk lastig onderwerp. Ik moet ook eerlijk bekennen dat schrijven over ecologisch tuinieren meer is dan alleen maar een hoofdstuk”.

De leer van Le Roy is deze:
‘De natuur wordt beheerst door een ordenend beginsel. We hoeven niet bang te zijn voor de chaos. De mens mag alleen in het begin begeleiden, maar dan dient hij zich snel terug te trekken. Onkruid wieden? Geen sprake van. Onkruid is ook natuur’.

Wie ooit een wild-mengsel heeft gezaaid, weet wel beter. Doe je niks? Dan gaat een brandnetel of die wilde braam overheersen. En wat denk je van zevenblad? In de jaren negentig was de Amerikaanse vogelkers een plaag. Nu is daar opeens ook nog de Japanse knoop. Deze Polygonum was nog niet aanwezig in de jaren zeventig. Groeit zelfs door beton heen. De politiek gaat zich er ook mee bemoeien.

Nederland heeft altijd een dingetje met Japan. De grote vraag is dan ook weer: wie heeft deze plant naar Europa geplant. Misschien wel Noord-Korea? We weten het niet.

En de tuinwereld is nu aan het bedenken hoe deze plant te bestrijden. Het is een soap geworden. Ik lees in vakbladen over manieren om deze plant uit te roeien. We mogen geen bestrijdingsmiddelen gebruiken. Men probeert het met worteldoek. Een kudde varkens mogen ook grazen. Een beetje varken graaft ook nog eens met zijn snuit. Ook dit is geen wondermiddel. Men injecteert ze nu met stoom. Of gewoon eruit trekken.

De Polygonum laat zich niet gek maken door onze mens. Het zal me ook niet verbazen dat zijn natuur stad in Friesland, nu vol staat met deze woekeraar in combinatie met heremoes. Ik heb al zo vaak met Henk moeten knielen om de heremoes eruit te trekken. Doe dit ook nog eens als het regent. Dan lukt het soms om de zwarte wortel eruit te krijgen. Maar meestal is dit ook een strijd die wij niet kunnen winnen. En mijn fysiotherapeut maar adviseren. Niet meer knielen voor heremoes. Kniel gewoon voor een bed violen.

Langs wegen zie je meestal als eerste de klaproos. De Papaver orientalis. Deze sterft af en zand wordt een beetje meer grond. De bodem wordt rijker aan bodemleven. Het tweede jaar komt er meestal een Malva soort. Deze bloeien de gehele zomer. In combi met Phacelia ook wel bijenplant. Een komkommer. De paarse Salie soorten en grassen. Het wordt gemaaid, na de bloemenzee. Men laat meestal het plantenmaaisel nog even liggen, zodat de zaden in de grond kunnen nestelen. Daarna afvoeren. Anders wordt de bodem te rijk. En dit laatste wordt vaak vergeten.

Een vogel laat een pit achter en de houtachtigen gaan ook groeien. De bomen is wel een dingetje. Welke komt als eerste? Is het een berk of een lijsterbes? Een vleugel van de esdoorn? Een iepenzaadje die ook een grote boom wil worden. Of een es. En deze combi is in iedere provincie weer anders.

Het is niet aan mij om een wildmengsel te bedenken. Maar wat Le Roy nooit heeft mogen meemaken is de commercie van zaadbedrijven. Die nu allerlei wildmengsels verkopen. Mooi verpakt in een doosje.

Door ervaring zijn we nu eerst de bodem waar we wildbloemen zaaien aan het omspitten met een spitriek. We punniken alle wortels eruit. Een klus die zwaar werk is, maar het scheelt een stuk om toch een rijk bloemenmengsel te krijgen. Soms moet je de natuur een beetje helpen. Tuinieren is en blijft altijd iets in cultuur brengen.

Een wild bloesem boeket. Is niet altijd zo wild.