Toen ik als 16-jarige begon met het werken bij een hovenier deed je precies wat je moest doen. Je bent een aankomend hovenier in 1977. Mijn leermeester was een oudere hovenier zonder enig diploma, maar wel een echte vakman. Hij deed het snoeiwerk en soms mocht ik ook de Felco snoeischaar hanteren. Met een trotse glimlach mag je dan de Hypericum helemaal afknippen. Ik was zijn hulpje en de opbosser.
Eenmaal geschoold naar een vakbekwaam hovenier en ontwerper van toegepaste tuinkunst, ga je wat meer je eigen stijl ontwikkelen. Dat maakte ook dat ik beter ging kijken naar het totaal. Tuinieren is niet alleen maar met plantjes bezig zijn. Het is zoveel meer. Vooral het lekker buiten bezig zijn met andere mensen.
Ik ging dan mijn gevoel volgen. Een opleiding als activiteitenbegeleider. Na deze scholing ben ik gevraagd om met verstandelijk gehandicapten te gaan werken. Een dag boerderij in Giessenburg. Je bent dan groepsleider van de moestuinploeg. Ik leerde daar de verwondering van mensen inzien. Het plezier van samen iets doen. Voordat we gingen tuinieren, was er het ritueel. Overalls aandoen. Dan ben je al gauw een uur verder. En wat te doen als er eentje tijdens het lachen zijn overall vol zeikt? We gingen op stap met een tractor en aanhanger om mest op te halen bij de boer. Bij vriezend weer de wilgen knotten en vervolgens bij een regenachtige dag van de takken bonenstaken en papegaaistokken maken. Het mooie van tuinieren is dat het werk zichzelf aanbiedt.
“Een degradatie is dat tuinieren nu wordt gebruikt voor een taakstraf”.
Zo was er een deelnemer die alleen maar wilde spitten. Hij heeft dan ook tegen alle eco – regels het land wel drie keer omgespit.
Iedere week een gesprek met de filosoof Hans Nobel. De grondlegger van tuinieren met mensen met een beperking. Zo prijs ik mijn hoveniermeester maar ook deze man. Je moet meer afstand nemen van het praktisch hovenieren. Dat was altijd zijn advies. Geloof me. Dat is best wel moeilijk. Kijken en ervoor zorgen dat een gehele groep van 12 allemaal wat kan doen in hun tuin.
Op het ogenblik werk ik ook als tuinmeester bij de Amsterdamse schooltuinen. Dat “hun tuin”! Dat “hun” kwam iedere week weer terug. “Iedere stad of dorp verdient een schooltuin met een ontdek natuurpad. Voor iedere groep een natuurmoment. De educatieve border. Natuurlijk is het dure grond, maar wel voedzaam voor de ontwikkeling van ieder kind. Er is zelf een politieke partij die het verkondigt. Als ik de verwondering zie van het oogsten van radijs dan smelt ik iedere keer weer. De grondhandjes met een bosje radijs. En dan het rooien van de aardappels; is helemaal een feest. Op zoek naar gouden knollen. Met z’n allen de aardappelpannenkoek bakken.
Je kan natuurlijk altijd een tuintje maken in je eigen tuin voor de kinderen. Rooi die overtollige struiken. Geef kinderen wat te doen.
Schoolpleinen zijn nu ook aan het vergroenen. Scholen krijgen, als ze een goed plan hebben, een flinke subsidie. Je ziet dan ook dat dit voor hoveniersbedrijven een nieuwe uitdaging is. Hoe maak ik van een schoolplein een “doe groene” omgeving? Er zijn kapers bezig. Bedrijven die een schoolplein volstoppen met (speel) toestellen. Sommige maken een skelterbaan in een schoolplein. Dat is natuurlijk niet het vergroenen maar een omgeving volstoppen met speelgoed. Het eeuwige gevaar van vergroening van schoolpleinen is altijd weer het vandalisme. Heb je een wilgenhut gebouwd. Na een tijdje is er geen hut meer te bekennen.
Het overkomt mij zo vaak. Hebben we een schoolplein aangeplant. De volgende dag zijn er struiken uitgetrokken. En dan het onderhoud. In het begin is er een tuinploeg van ouders. Maar helaas krijg je dan alweer een verschil van onderhouden.
De één wil meer de natuurlijke lijn hanteren en de ander houd van netjes tuinieren. Het zijn dan toch weer de ouderen die vergeten dat je ook kinds kan denken. Gewoon plezierig tuinieren.
Tuinieren is verwondering. Dat maakt van een tuintje een nog grotere tuin in gedachten. Niet in vierkante meters maar in je gevoel. Laten we dit voor ogen houden en gewoon doorzetten.
HUN TUIN
IKKE NIE WETE WATTE
PLANTEN
DOEN
SPIT DE GROND TWEETALIG TOE
DE DERDE KEER
IS HET MIJN TUIN
MIJN HUNNE
EN NIE JOUWE
Het beste voor binnen & buiten Bestel de nieuwste Home & Garden Word abonnee
