Vanuit hun woonkamer zo de natuur in wandelen, dat leek de bewoners van deze ommuurde tuin geweldig. Ook op hun wensenlijst: een groot eetterras én ruimte om te basketballen. Tuinarchitect Floris Steyaert realiseerde het allemaal op 6 x 15 meter.
Was het eerst vooral de depressief ogende betonnen schutting rondom de tuin die de aandacht trok, als je nu naar buiten kijkt vanuit de woonkamer, zie je niets dan beweging, kleur en vrolijkheid. En pas daarna diezelfde schutting die nu zelfs onderdeel uitmaakt van de tuin. Bewoner Hilde blijft zich verwonderen over deze metamorfose. De wuivende bloemen in de ommuurde tuin contrasteren met de strakke inrichting van haar huis in het Belgische Sint-Jans-Molenbeek waar ze samen met haar man en twee kinderen woont. Hilde: ‘We wilden het gevoel hebben vanuit de woonkamer zo de natuur in te wandelen, wel onderhoudsarm graag, om de tuin verder vooral te gebruiken om samen te eten met ons gezin en onze vrienden.’
In een kleine tuin is geen ruimte voor een geleidelijke overgang van huis naar natuur. Om het gevoel te geven ‘de natuur in te wandelen’ moest die meteen beginnen. De felgele en witte zonnehoed (Rudbeckia en Echinacea) maken daarom pal naast het terras hun entree. Om de hoge bloemen nog meer aandacht te geven, zijn de borders opgehoogd met 20 tot 30 cm aarde. Floris: ‘Vanuit de woonkamer en het aangrenzende terras word je zo met je neus op de tuin gedrukt.’ Samen met de herfstanemonen zorgt de zonnehoed voor kleur van juli tot ver in het najaar.
Tussen het groen slingert een pad, van het terras naar de basketbalhoek achter in de tuin. De ongelijke stenen die steeds een andere richting op wijzen, rekenen abrupt af met de rechttoe-rechtaan lijnen van woonkamer en terras. Floris: ‘In een ommuurde tuin zoals deze, wil je niet alleen op het terras náást de tuin kunnen zitten. Er moeten ook plekken zijn waar je omgeven door groen de tuin kunt bekijken. Tussen de borders wordt het pad soms smaller en dan weer wat breder. Op de bredere gedeelten van het pad is ruimte voor een stoel, en voor potten met groente of fruit.’
Drie verschillende bodembedekkers – koperknoopje, mansoor en viltige hoornbloem – steken aan weerszijden het pad over vanuit de borders. Op de zonnige plekken trekken koperknoopje en hoornbloem samen op, terwijl mansoor beter gedijt op de schaduwplekken in de tuin. Floris: ‘De bodembedekkers vervagen de grens tussen het pad en de planten. In de tuin wordt je blik daardoor steeds meer naar de planten getrokken. Het pad komt op de achtergrond.’ Vanaf de bovenverdieping is het effect tegenovergesteld. Daar zie je de stenen als een mozaïek tussen het groen liggen en valt juist het pad op.
Zelfs met de combinatie van felgeel, pastelpaars en zachtroze oogt de tuin intiem en natuurlijk. Floris paste de kleurige accenten toe zoals ze ook in het ‘wild’ voorkomen. ‘Daar groeien planten nooit op één plaats, maar steeds in groepen en in combinatie met andere kleuren,’ legt hij uit. ‘In de tuin zie je dat ook: de felle kleuren gebruik ik als accent. Je komt ze steeds opnieuw tegen als je het pad volgt. Zonnehoed als eyecatcher tegenover paars, dan bij wit en verderop bij blauw. Door de tegels en zonnehoed te herhalen wordt de tuin één geheel.’ Nog een les uit de natuur: gebruik veel lage planten en enkele hoge. Ook dat oogt natuurlijk.
Meer lezen over deze tuin? Zie H&G september 2016!
Fotografie: Maayke de Ridder, uit het boek ’30 tuinontwerpen’. Tekst: Iris Wetzels
Het beste voor binnen & buiten Bestel de nieuwste Home & Garden Word abonnee
